Σάββατο 23 Αυγούστου 2008

Η «αξιότιμη» κυρία του!!!..

Έμεινε άνεργος στα 58 του χρόνια. Μέχρι τότε, με μια λαμπρή καριέρα που του εξασφάλιζε πλούσιες αποδοχές, δεν κρατούσε ούτε ένα ευρώ για τον εαυτό του. Τα έδινε όλα στην οικογένεια, στη σύζυγο και τα δυο παιδιά.

Την επόμενη της ανεργίας του, ο έφηβος γιος εξαγριώθηκε εναντίον του όταν ο πατέρας άπλωσε το χέρι για να χαϊδέψει τα μαλλιά της κόρης. «Πας να μας εξαγοράσεις;», του είπε, «εμείς δεν εξαγοραζόμαστε»! Στην πραγματικότητα, εκδήλωσαν τα πραγματικά τους συναισθήματα, ότι δηλαδή υποκρίνονταν μέχρι τότε ότι αγαπούν τον πατέρα τους που είχε και πλήρωνε, κάτι που τώρα δεν είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν (το να υποκρίνονται) αφού δεν είναι σε θέση να τους κάνει όλα τα γούστα!

Η μαμά βεβαία, καμάρωνε με όλα αυτά! Πρότεινε στον σύζυγο να φύγει από το σπίτι (να πάει σε μοναστήρι, ή όπου αλλού θέλει) για να μην τους επιβαρύνει με το ένα πιάτο φαγητό που έτρωγε. Η σύζυγος είχε ήδη κομπόδεμα από τη σύνταξή της, από ενοίκιο διαμερίσματός της, από την τέχνη της την ραπτική, αλλά και το μαύρο χρήμα που έπαιρνε από μια ασφαλίστρια της Εθνικής για λογαριασμό της οποίας έκλεινε (μέσω τηλεφώνου από το σπίτι) ραντεβού με πελάτες της υποψηφίους για ασφάλιση.

Πού να πάει όμως ο φτωχός πατέρας; Άλλο σπίτι δεν είχε, ούτε συγγενείς, ούτε και τα κτήματα της κυρίας.

Του αντιπρότειναν τότε, να γράψει το σπίτι στα παιδιά, σαν τελευταία του ελπίδα, είπαν, για να κερδίσει πάλι την αγάπη τους και το δικαίωμα για ένα πιάτο φαί.

Δεν υπέκυψε, και η ζωή του έγινε μαρτυρική. Καθημερινό υβρεολόγιο εναντίον του από την οικογένεια «του», πλήρης απαξίωση προς το άτομο του, επιβολή εξαθλίωσης σε αυτόν. Δεν είχε ένα ευρώ να αγοράσει ένα εισιτήριο για να πάει να δει έναν φίλο του. Του έπαιρναν και την μπουκιά από το στόμα: «Αυτό το ψωμί, το αγόρασα για τα παιδιά, άστο κάτω!». «Μη μας τρως τις πατάτες που αγοράσαμε, γιατί θα σε κλείσουμε στο τρελοκομείο!».

Στο μεταξύ, η οικογένεια καλοπερνούσε, τα παιδιά με τη σύζυγο που είχαν κάνει δεύτερο σπίτι τους τα υπόλοιπα δωμάτια του σπιτιού, απομονώνοντας τον ίδιο σε ένα δωμάτιο. Μεζεδάκια, μπύρες, παρεούλες, ταξιδάκια, εξοχές, κλπ.

Ο ίδιος, δεν είχε ούτε ένα παντελόνι να φορέσει. Μια μέρα, τηλεφώνησε σπίτι ένας μητροπολίτης που τον γνώριζε από παλιά, και του είπε ότι θα επιθυμούσε να τον δει όταν έρθει στην Αθήνα. Πώς να τον συναντούσε όμως; Φορώντας ένα σορτς που του είχε μείνει; Ματαιώθηκε λοιπόν η συνάντηση.

Αργότερα, βρήκε πεταμένο ένα κουστούμι, το μάζεψε, και με αυτό νοικοκυρεύτηκε!!!..

Πρόσφατα (καλοκαίρι 2007), ο ταλαίπωρος αυτός άνθρωπος, μετά από μακροχρόνια ανεργία μετά από τον πρόσθετο σταυρό που του φόρτωσε η οικογένεια «του», ζωντανός ακόμα, κατάφερε να βγει στη σύνταξη (10.000 ένσημα). Πρώτη του δουλειά ήταν να πάει στον οδοντογιατρό διότι η κατάστασή του είχε φτάσει στο απροχώρητο. Μετά, αγόρασε και ένα παντελόνι. Πήγε και σε ορθοπεδικό και ρευματολόγο που του άρχισαν θεραπεία διότι είχε καταντήσει πια να σέρνεται.

Δεν είδαν με καλό μάτι τα έξοδα αυτά στο σπίτι. Στο σπίτι, που εξακολουθούσαν να τον έχουν στο φτύσιμο. Αφού και για το παντελόνι που αγόρασε, για το στρίφωμα που ήθελε κόντεμα, αναγκάστηκε να πάει σε μια κυρία της γειτονιάς που έκανε αυτή τη δουλειά, τη στιγμή που την ιδία τέχνη κατείχε και η σύζυγος!..

Τι να κάνει; Ο ίδιος σαν χριστιανός δεν είχε κακία μέσα του, και άρχισε να σκορπά (από τα αναδρομικά της σύνταξης) μεγάλα ποσά για την οικογένεια. Πάρτε χρήματα να πληρώσετε όλους τους λογαριασμούς σας, πάρτε χρήματα για τις διακοπές σας, πάρτε χρήματα να πάρετε το πιο καλό ψυγείο, πάρτε κλιματιστικά, πάρτε, πάρτε...

Υπερήφανος δε, δεν τους επιβάρυνε άλλο ούτε και για το φαγητό του. Ψώνιζε και μαγείρευε μόνος του. Τους έδινε άδεια να παίρνουν ότι ήθελαν από τα ψώνια που έκανε, ο ίδιος όμως δεν έπαιρνε τίποτε από τα δικά τους.

Νομίζετε ότι έτσι εξαγόρασε επιτελούς την αγάπη τους; Χορταίνει ο αχόρταγος; Όχι!

Λογαριασμοί που είχε πληρώσει, εμφανίζονταν από την κυρία (που έκανε μπάζα) απλήρωτοι και έρχονταν κάθε φορά φορτωμένοι και με τα προηγούμενα!

Τότε, ζήτησε να έχει και μια απόδειξη κάθε φορά που πληρώνει, ζήτησε ακόμα να επιβαρύνεται μόνο κατά το 50%. Αυτό, εξαγρίωσε την κυρία που δεν πλήρωνε τους λογαριασμούς. Που ο εκβιασμός της έφτασε μέχρι και να κοπεί το ηλεκτρικό! Την άλλη μέρα βέβαια τον πλήρωσε και το ρεύμα συνδέθηκε ξανά, αλλά με αυτό το ντοκουμέντο (και με εισαγγελική εντολή, παρακαλώ!) η κυρία πήγε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα (Ελληνικού - Σούρμενα) και κλάφτηκε ότι ο σύζυγος δεν πληρώνει!!!..

Τον κάλεσαν, απολογήθηκε, και η κυρία υποχρεώθηκε να δέχεται την κατά το 50% συμμετοχή του συζύγου στους λογαριασμούς της συγκατοίκησης στο σπίτι του (ηλεκτρικό και νερό) υπογράφοντας μάλιστα και σχετική απόδειξη, κάθε φορά.

Ηρέμησε νομίζετε; Όχι!
Αφρίσει και ξαφρίζει, μαινόμενη, και εξακολουθεί να απειλεί, εξακολουθεί να του κάνει μαύρη τη ζωή..

Αυτά!

Δεν υπάρχουν σχόλια: