Αντώνης Κανάκης: "μια κόρη θα μπορούσε να με στείλει στο τρελοκομείο" (ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ)

Αντώνης Κανάκης: "μια κόρη θα μπορούσε να με στείλει στο τρελοκομείο"

http://xairete.blogspot.com/2010/02/blog-post_18.html

8 ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ: "Αγιος ήταν μαλάκα μου..."

Ανώνυμος είπε...
Αγιος ήταν μαλάκα μου...

http://xairete.blogspot.com/2009/03/25-2007.html

8 ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Τρίτη, 10 Αυγούστου 2010

Ανώνυμος είπε... Αγιος ήταν μαλάκα μου...

stavroula είπε...

Kala sovara twra? Sou esteilan tetoio munhma?

10 Αυγούστου 2010 7:44 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Ναι σοβαρά! Γιατί απορείς Σταυρούλα; Αυτό είναι το πνευματικό επίπεδο των οπαδών του «αγίου αυτού». Το ανώτατο μάλιστα, και γι αυτό και το δημοσίευσα. Διότι υπάρχουν και χειρότερα μηνύματα (αμέτρητα), απείρως πιο αισχρά από αυτό… Μηνύματα ποιο φανατισμένα, γεμάτα από απειλές και κατάρες, που δεν τα δημοσιεύω για να μη σας στενοχωρήσω.

Άλλωστε ο πόλεμος μέχρι έσχατων εναντίον μου άρχισε με αφορμή αυτόν τον καλόγερο. Όταν επί Χριστόδουλου θέλησαν κάποιοι τύποι (προσκείμενοι σε αυτόν) να με εγκλωβίσουν στην σκοτεινή τους οργάνωση. Με προσέγγισαν (τηλεφωνικά) και μου πρότειναν να συνεργαστώ μαζί τους διότι λέει με θαύμαζαν σαν αγωνιστή χριστιανό, που με γνώριζαν από τα ηλεκτρονικά μηνύματα που έστελνα και από τις επιστολές μου στον Τύπο. Είναι η ομάδα που την καταγγέλλει (ως άθλια και τρισάθλια) ο κ. Μουστάκης στο τελευταίο του βιβλίο, αυτό που κυκλοφόρησε πριν από ένα μήνα περίπου…

Τότε, λοιπόν, ήταν το 1995 αν θυμάμαι καλά, και στην ομάδα (αντι-αιρετική τάχα) ήταν 45 άτομα περίπου, συμπεριλαμβανόμενου και του διαβόητου «πατέρα» Μεταληνού.

Γινόταν λοιπόν ανταλλαγή μηνυμάτων σαν σε κλειστό κλαμπ. Στην ανταλλαγή αυτή γνώρισα και την κ. Νίτσα από το Τορόντο. Τι έγινε τότε; Όταν εγώ έθιγα θέματα σκανδαλισμού των πιστών εκ μέρους αξιωματούχων της Εκκλησίας, αυτοί τότε προσπαθούσαν να με φιμώσουν επικαλούμενοι τον σκοπό του κλαμπ που ήταν λέει η μάχη κατά των αιρετικών! «Άσε τα αυτά Παναγιώτη», μου έλεγαν «διότι αυτά έρχονται πια σε δεύτερη μοίρα, αφού προέχει τώρα ο αγώνας που κάνουμε - τη στιγμή αύτη - κατά των νεο-ειδωλολατρών», μου έλεγαν!..

Παράλληλα δε, οι επικεφαλείς του κλαμπ (πρώην αιρετικοί, έλεγαν ότι ήταν) μας βομβάρδιζαν με κείμενα που τα απέδιδαν στον μακαρίτη καλόγερο Παΐσιο. Σε κάποιο από αυτά, λοιπόν, εξέφρασα την επιφύλαξη μου για το πόσο σωστό ήταν… Και πέσανε να με φανε [ο επικεφαλής, πρώην (;) αιρετικός ΧΟΕ]. «Αμφισβητείς τα λόγια ενός αγίου;» μου είπαν; «Να ζητήσεις εδώ και τώρα, δημόσια συγγνώμη από τον άγιο, διότι θα σε διαγράψουμε από την ομάδα!», μου είπαν!

Μετά, ήρθε καπάκι το θέμα του Παντελεήμονα που κατηγορείτο για ομοφυλοφιλία, και με αφορμή αυτό, έστειλα στο κλαμπ ένα μέηλ με μια μελέτη για το θέμα της ομοφυλοφιλίας, ένα μέηλ που όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο κλαμπ, διότι το έκοψαν. Δημόσια δε (εσωτερικά στο κλαμπ) βγήκε κάποιος που υπερηφανευόταν ότι ήταν δικό του δημιούργημα το κλαμπ αυτό, για να με μαλώσει… που δεν έχω καλή ιδέα για την ομοφυλοφιλία! «Κύριε Μιχαλόπουλε…» μου είπε «…να ξέρετε ότι είμαι ομοφυλόφιλος, και, εγώ!», μου είπε!

Βέβαια, η απάντηση αυτή ήταν ξεκάρφωτη διότι είχε κοπεί το δικό μου το μήνυμα (η μελέτη περί ομοφυλοφιλίας) που είχε προηγηθεί. Τότε, έκανα μια λίστα των παραληπτών των μηνυμάτων του κλαμπ, και τους έστειλα ομαδικά (με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) το κομμένο μήνυμα μου (έκτος κλαμπ) δηλαδή! Ένα μήνυμα που ενθουσίασε μάλιστα και ένα από τα μέλη του κλαμπ, έναν ιερέα στο Τορόντο, γείτονα της κ. Νίτσας! Και όχι μόνο τον ενθουσίασε το κείμενο, αλλά και τον προβλημάτισε το γεγονός ότι το έκοψαν…

Μετά από αυτό το τόλμημα μου, λοιπόν, με διέγραψαν! Από τότε άρχισε ένας αμείλικτος διωγμός μου από αυτούς, στο Ίντερνετ! Όπου έγραφα, επενέβαιναν αυτοί και επιτύγχαναν την διαγραφή του σχολίου μου και τον αποκλεισμό μου!!!.. Αμέτρητα τα περιστατικά, στα τρία αυτά χρόνια του διωγμού μου που κράτησε μέχρι πρόπερσι το καλοκαίρι, μέχρι δηλαδή που έφτιαξα το μπλογκ αυτό, το «χαίρετε», και τους αφόπλισα!

Αυτοί λοιπόν οι οπαδοί του κωλόγερου, αυτοί που τάχα ενδιαφέρονται για την οικογενειακή μου ευτυχία, αυτοί είναι που κατατρομοκράτησαν την οικογένεια μου! Την οικογένεια μου, που κατάλαβε από τότε με τι εχθρούς έχω να κάνω, και προτίμησε να με αποκηρύξει, για να βρεθεί η ίδια στο απυρόβλητο του θανάσιμου μίσους που οι Παϊσιακοί έτρεφαν εναντίον μου! Αυτά!..

10 Αυγούστου 2010 9:02 μ.μ.


stavroula είπε...

wow...

Eimaste kai mesa ston 15/Augousto ean shmainei tpt gia ton ka8ena tous "XO"

10 Αυγούστου 2010 9:20 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Αν θυμάμαι καλά, προπέρσι τα Χριστούγεννα - την πρωτοχρονιά, ήταν που μου έστειλαν ένα παρόμοιο μήνυμα, …«ευχετήριο» τη φορά αυτή! Είχε μάλιστα θυμώσει και η κ. Νίτσα μαζί τους όταν το δημοσίευσα. Θα το βρω και θα δώσω το λινκ.

10 Αυγούστου 2010 9:43 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Τετάρτη, 31 Δεκεμβρίου 2008
«Ευχές», από (ρασοφορεμένα;) κοράκια...
http://xairete.blogspot.com/2008/12/blog-post_9590.html

10 Αυγούστου 2010 9:43 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Τετάρτη, 31 Δεκέμβριος 2008, 11:12
Από: panagiotis michalopoulos panag_michal@yahoo.gr
Προς: Arsenios Monaxos arsenios.monk@yahoo.com

Από στόμα κορακιού, σαν το δικό σου, δεν περίμενα παρά «κρα» να ακούσω! Μπράβο που το μαύρο ράσο που φοράς (αν δεν είσαι μαϊμού μοναχός) ταιριάζει απόλυτα, και, με το χρώμα της ψυχής σου! Δεν έστειλες μήνυμα για να ευχηθείς «χρόνια πολλά», αλλά για να δείξεις το δηλητήριο που σου περισσεύει. Δεν έχεις την δύναμη της αγάπης, για να ευχηθείς, ταλαίπωρε!

Την «οικογενειακή ευτυχία», δεν θα μου τη δώσει η υποταγή σε ένα γύναιο (στο όποιο γύναιο), ούτε και η απεμπόληση των ιδανικών της πίστεώς μου! Κατάλαβες;

Όσο για τις «αιρετικές δοξασίες» που… «πρεσβεύω», σε προκαλώ αν είσαι άντρας (ρητορικό το ερώτημα) να τολμήσεις να έλθεις στο ιστολόγιό μου και να τις αποδείξεις. Αντρίκια όμως, με όνομα και επώνυμο και διεύθυνση. Εντάξει;

10 Αυγούστου 2010 9:45 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ TOY ΔΕΣΠΟΤΗ ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ,
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΠΛΟΓΚΕΡ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟ:

... Κι αν κάποιος σου πει ότι είσαι μεγάλος μαλάκας, πώς θα αισθάνεσαι; Με τα σχόλια σου δεν βοηθάς κανένα. Κι αν κάποιος τρελός θυμώσει και έρθει να σου τα σπάσει όλα, ή ακόμη να σου κάνει κάτι χειρότερο;

Μη προκαλείς λοιπόν, γιατί κανείς δεν ξέρει πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση.

11 Αυγούστου 2010 1:55 μ.μ.


Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ είπε...

Aν είχαν ιδέα πόσοι Αγιοι εχουν περάσει και απο το Αγιο Όρος και πόσοι είναι ακομα και αναμεσα μας, με οικογενειες ή χωρίς, που ποτε δεν ακούστηκε ούτε το ονομά τους.

Η Γεροντολαγνεία καταστρέφει.

Υπάρχουν άνθρωποι που εγραψαν βιβλία ολόκληρα για γεροντάδες που δεν τους ειχαν δεί ποτέ.Πνευματική πείνα υπαρχει και κάποιοι οφελούνται και μας αποχαυνόνουν.

30 Αυγούστου 2010 3:09 π.μ.

http://xairete.blogspot.com/2010/08/blog-post_8104.html

Μητροπολίτης Γιοχάνεσμπουργκ

Μετά, μου πέρασε η ιδέα ότι το «θαύμα» αυτό, οφειλόταν στον γέροντα! Στον γέροντα που ήταν ήδη κοντά στον Κύριο, από τις 5 το πρωί του Σαββάτου αυτού!

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Σάββατο, 28 Αυγούστου 2010

Newsit.gr: "Εκοιμήθη ο Αυγουστίνος Καντιώτης"

stavroula είπε...

Controversial, a bit loud but he stood up what he truly beleived for!

May his memory be eternal!

29 Αυγούστου 2010 3:44 π.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Θέλεις να πεις Σταυρούλα ότι ήταν αμφιλεγόμενη προσωπικότητα; Κάτι σαν «σημείο αντιλεγόμενο»; Μια δυνατή, ή και υπερβαλλόντως δυναμική φωνή, αλλά και σταθερή σε όσα στ’ αλήθεια ο άνθρωπος αυτός πίστευε; Το μετάφρασα σωστά;

Θα έλεγα κι εγώ, ότι ήταν πράγματι μια φωτεινή παρουσία, μια μοναδική παρουσία στον εκκλησιαστικό χώρο. Ένα βότσαλο στη λίμνη της ορθόδοξης εκκλησίας. Μιας εκκλησίας που λιμνάζει πια στα σκάνδαλα!

Αλήθεια, ποια αλλαγή θα μπορούσε να φέρει μια φωνή μέσα στην έρημο; Ποια άνοιξη, ένας μόνο κούκος; Ένας ήταν και ένας έμεινε για τόσα χρόνια, σαν χιλιο-προδομένος, και σαν αντικείμενο εκμετάλλευσης από πολλούς μέχρι τέλους! Δυστυχώς! Ας είναι λοιπόν αιωνία η μνήμη του!

Εγώ που λες Σταυρούλα το έμαθα λίγο αργά, από ένα μέηλ που διάβασα το απόγευμα (ενώ εκείνος είχε φύγει από πολύ νωρίς το πρωί) διότι είχα κάτι μαστορέματα στο σπίτι, στο δωμάτιο μου κυρίως, με μια υδραυλική σύνδεση που ήρθαν και έκαναν δυο τεχνίτες από τη γειτονιά (πατέρας και παιδί) που γνώρισα τυχαία, μόλις τώρα.

Ήταν που λες χαλασμένος ο νιπτήρας που έχω στο δωμάτιο μου. Που τον είχα εγκαταστήσει πριν από δυο χρόνια για να μη μπλέκω στα πόδια της «κυρίας» στην κουζίνα «της». Δεν έκανε όμως, τοτε, την εγκατάσταση κάποιος ειδικός αλλά ένας παλιός γείτονας και χρόνια γνωστός, που είναι ψυκτικός (ο κ, Γιάννης), και που εκείνη την εποχή είχε προθυμοποιηθεί (ήταν βαρύς χειμώνας) να στέλνει το γιο του για να μου ψωνίζει από τον μπακάλη. Έκανε λοιπόν τότε μια πρόχειρη εργασία (ό,τι μπορούσε ο άνθρωπος) και σε λίγο όλα είχαν διαλυθεί!

Δεν λειτουργούσε τίποτε, και υπήρχε και ο φόβος να πέσει ο νιπτήρας (βαρύς και μεγάλος) και να μου σπάσει και κανένα πόδι, αφού δεν τον είχε πακτώσει στον τοίχο (μάλλον βαριόταν) αλλά τον είχε απλά ακουμπήσει στο από κάτω ντουλάπι που τον συνόδευε. Βέβαια, πριν, είχα φωνάξει κάποιους ειδικούς αλλά η «κυρία», τους έκανε νούμερα ότι τάχα ενοχλείται και έτσι όλοι λάκιζαν. Τον κύριο Γιάννη όμως τον ντράπηκε σαν γείτονα και τον άφησε να εργαστεί. Έμεινα λοιπόν τόσο χρόνο χωρίς νιπτήρα. Δεν τολμούσα από τότε να φωνάξω μάστορα, ο ταλαίπωρος, και το θέμα έμεινε εκεί.

Πριν από λίγες μέρες όμως, είχα αγοράσει στην πρωινή μου βόλτα, κάτι ψαράκια (λίγες γόπες) που ο ψαράς μας (που έχει την «Τράτα», κοντά στην Αγία Τριάδα Αργυρουπόλεως) για να με ευχαριστήσει προθυμοποιήθηκε να μου τα καθαρίσει καλά-καλά... Τα έφερα λοιπόν φρέσκα – φρέσκα να μοσχοβολούν θάλασσα (πρωινή ψαριά) στο σπίτι, και τα έβαλα στο ταψί για να τα βάλω στο φουρνάκι που έχω στο δωμάτιο μου (αφού είμαι διωγμένος από την κουζίνα μου) αλλά έκανα το λάθος να τα πάω στον νιπτήρα του μπάνιου (δίπλα στο δωμάτιο μου, και μακριά από το δωμάτιο της «κυρίας») μαζί με το ταψί, για να πάρω από εκεί νερό, έτσι λίγο, για να μην κολλήσουν στο ψήσιμο. Η κυρία, που μόλις είχε γυρίσει από διακοπές, είχε γυρίσει με νεύρα όπως κάθε φoρά που πάει διακοπές, έτυχε να περνάει εκείνη τη στιγμή (στον διάδρομο) για να πάει στο δωμάτιο του «γιου», με είδε με το ταψί, και ξέφρενη μου επιτέθηκε φραστικά (με διαολόστειλε, και μόνο που δεν μου χίμηξε για να μου βγάλει και τα μάτια!) με τον ισχυρισμό ότι τάχα πλένω ψάρια στο μπάνιο και της μύρισαν! Όπως της είχε μυρίσει μια άλλη μέρα και το… νερό που ζέσταινα στην κλειστή κατσαρόλα μου (καινούργια, ταχύτητος), πριν βάλω μέσα μακαρόνια! Έμπαινε τότε εκείνη τη στιγμή στο σπίτι, με είδε με την κουτάλα, και άρχισε να ωρύεται λέγοντας μου: «Τι μαγειρεύεις, και βρωμάει έτσι;»! Το «μαγειρευτό» νερό, της μύρισε!

Το ίδιο λοιπόν και τα ψάρια, τις προάλλες, που δεν τα είχα ακόμη μαγειρέψει.

Μετά από αυτό, αποφάσισα να φτιάξω οπωσδήποτε το ταχύτερο το νιπτήρα του δωματίου μου, ώστε να έχω κλειστή την πόρτα μου και να κάνω τη δουλειά μου χωρίς να παίρνει αφορμή και να δαιμονίζεται!

Και ξαφνικά που λες Σταυρούλα, ήρθαν αυτοί οι άνθρωποι το πρωί και διόρθωσαν τον νιπτήρα. Έφτιαξαν δηλαδή την αποχέτευση του, τον στήριξαν στον τοίχο κανονικά, και τράβηξαν και μια γραμμή ζεστού νερού από το μπάνιο, διότι είχα μόνο κρύο νερό με τα «μαστορέματα» του κυρίου Γιάννη.

Έτσι πέρασε που λες, η μισή μέρα, χτες, το Σαββάτο που μας πέρασε.

Ο κύριος Νίκος με το γιο του έκαναν θαύματα. Τέλειοι τεχνίτες, καλοί άνθρωποι, και πολύ γρήγοροι. Τους παρακολουθούσα, και δεν μπορούσα να το πιστέψω στο τέλος, όταν μετά την αναχώρηση τους συνειδητοποίησα ότι είχε γίνει η δουλειά μου!

Μετά, καθάρισα, συγύρισα το δωμάτιο, και άνοιξα τον υπολογιστή μου. Τότε βγήκα το μέηλ με την είδηση για την κοίμηση του πατρός Αυγουστίνου!

Αν και ήταν κάτι που όλοι περιμέναμε, έκλαψα γοερά με λυγμούς και αναφιλητά, κάτι που μου είχε συμβεί ξανά το 1987 όταν κοιμήθηκε η μητέρα μου στα 87 της χρόνια, μετά από μακρά ασθένεια.

Μετά, όταν συνήλθα από το σοκ της είδησης για τον πατέρα Αυγουστίνο, μου πέρασε η ιδέα ότι το «θαύμα» αυτό που είχε γίνει την ίδια μέρα στο δωμάτιο μου, οφειλόταν στον γέροντα!

Στον γέροντα που ήταν ήδη (όπως πιστεύω) κοντά στον Κύριο, από τις 5 το πρωί του Σαββάτου αυτού!..

29 Αυγούστου 2010 6:41 π.μ.

http://xairete.blogspot.com/2010/08/newsitgr.html

ΣΧΕΤΙΚΟ:

Κυριακή, 3 Ιανουαρίου 2010

ΑΡΧΕΙΟ: Δρομοκαΐτειο

freegossip.gr: Ξημερωθήκαμε χτες, ανταλλάσοντας 20 σχόλια!

Αριστερό κλικ στη φωτογραφία, σας πάει στο θέμα...

Σχόλια στο θέμα: «Σοκ στα Καλάβρυτα: Κτηνοτρόφος κακοποιεί την αδερφή του» (FreeGosssip.gr)

Δευτέρα, 23 Αυγούστου 2010

Σχόλια στο θέμα: «Σοκ στα Καλάβρυτα: Κτηνοτρόφος κακοποιεί την αδερφή του» (FreeGosssip.gr)

1. ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ
(Αναρτήθηκε από P. MICHALOPOULOS. Σάββατο, 23 Αυγούστου 2008.)
ΘΕΜΑ: Μια φορά και έναν καιρό... (Δρομοκαΐτειο, δυο χρόνια πριν...)
http://oikogeneiakos.blogspot.com/2008/08/blog-post.html
(Σήμερα 18:33 από χρήστη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ)

2. Mιχαλοπουλε,αν δεν ακουσουμε και την αλλη πλευρα δεν σε πιστευουμε.
(Σήμερα 18:52 από χρήστη λαρα)

3. Λαρα, την άλλη πλευρά, την άκουσε το Δρομοκαΐτειο το οποίο χάρισε την ελευθερία στον διωκόμενο πατέρα! Παρά τις απαιτήσεις της «κυρίας» να πάρει στα χέρια της γνωμάτευση ότι ο σύζυγος δεν είναι καλά, για να βάλει στο χέρι της την σύνταξη του! Παρά τις κορώνες του «γιου» που έλεγε «είμαστε κυβέρνηση και τον κάνουμε ότι θέλουμε τον γέρο» (τότε με τον Καραμανλή πρωθυπουργό, και που αυτός - o «γιος» - ήταν οργανωμένο φοιτητο-κομματόσκυλο)!..
(Σήμερα 19:13 από χρήστη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ)

Το πρόβλημα με την «κυρία» Ελένη, σύζυγο Παναγιώτη.

Αριστερό κλικ στη φωτογραφία, σας πάει στο θέμα...

ΣΧΕΤΙΚΟ:

Τρίτη, 15 Ιουνίου 2010

Νομίζετε ότι ο διάβολος θα παραιτείτο; (ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ)

Νομίζετε ότι ο διάβολος θα παραιτείτο; Αντίθετα, λύσσαξε περισσότερο… Τώρα στόχος της σπείρας που λεγόταν οικογένεια του, ήταν να καρπωθεί την σύνταξη του, για να τον σπρώξουν ξανά στην εξουθένωση… Είχαν λέει τα πολιτικά μέσα, ήταν λέει κυβέρνηση αυτοί, ενώ ο πατέρας (έτσι του έλεγαν) είναι ένα ανθρωπάκι που το μόνο «βύσμα» του (του έλεγαν) ήταν να πάει στην εκκλησία για να ανάψει ένα κεράκι, ο «κακομοίρης»! Τέτοια και τόση η κακία και η αλαζονεία τους…

http://xairete.blogspot.com/2009/12/blog-post_6897.html

Δρομοκαΐτειο

Έτσι Έλντα; :-)

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Έλντα (Πανοπούλου) ζεις, εσύ μας οδηγείς! :-)

P. MICHALOPOULOS είπε...

Ένα όνειρο μου, που το είχα δει πριν από δυο – τρεις μήνες, γίνεται πραγματικότητα!

Είχα δει, λοιπόν στον ύπνο μου, ότι είχα... επίπεδο στομάχι! Το γιατί δεν είχα, είναι άλλη ιστορία. Θες οι ταβέρνες, θες οι λίγες βόλτες που έκανα...

Τελευταία όμως, μετά το εξιτήριο από το νοσοκομείο όπου έμεινα για πολύ λίγο (μετά από εκείνη τη δυσφορία), τα πράγματα άλλαξαν.

Μεσολάβησε βέβαια και το ότι είμαι μόνος στο σπίτι, αφού οι συγκάτοικοι μου, αυτοί του δυτικομεσημβρινού δωματίου του σπιτιού μου (που είναι το σαλόνι) η Ελένη και η Ζωή δηλαδή, είναι σε διακοπές!

Έτσι, δεν με καταδιώκει κανείς για να τρέχω σε ταβέρνες... Έτσι, περνάω όμορφα στο σπίτι, τρώγοντας σαλάτες, μαγειρεύοντας ελαφρό φαγητό (λαδερά) και ξεδιψώντας με γαλατάκι ή με φρούτα.

Όσο για τις βόλτες, που τις έχω περιορίσει αυτή την εβδομάδα, και, λόγω καύσωνα, τις έχω αναπληρώσει τεχνητά. Πώς; Με ένα σούπερ όργανο γυμναστικής, έναν ηλεκτρικό διάδρομο που αγόρασα τις μέρες αυτές.

Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι το μηδέν άγχος, και το στομάχι να πλησιάζει με εκείνο στο όνειρο! Πολλά χιλιόμετρα δρόμου... μέσα στο σπίτι, δηλαδή, και απώλεια βάρους ενός κιλού την ημέρα!

Αυτοί οι κάποιοι δε, οι όποιοι, που ίσως έτριβαν τα χέρια από την (διαβολική) χαρά τους, μετά την τελευταία περιπέτεια με την υγεία μου, ας τρίβουν τίποτε άλλο τώρα (πχ. το κεφάλι τους με απορία)!..

Έτσι Έλντα; :-)

19 Αυγούστου 2010 5:04 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2010/08/blog-post_5617.html

«Εμοί το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος» (Φιλιππ. 1, 21).

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Τετάρτη, 18 Αυγούστου 2010

«Μαρία με τα κίτρινα»: Μερικά από τα καθαρώς ορθόδοξα στοιχεία του επικείμενου γάμου της Καλομοίρας

Ο Νεκτάριος Χ. είπε...

Αδελφέ,
Εχεις τόσο δίκιο!

Καί παραμενεις ζωντανός παρά τίς τόσες οικογενιακές δυσκολίες πού αντιμετωπίζεις!!!!

Ενας αναγνώστης και θαυμαστής σου.

Νεκτάριος Χ.

18 Αυγούστου 2010 5:27 μ.μ.

ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ

Ο P. MICHALOPOULOS είπε...

Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ (ή πάτερ;), Νεκτάριε Χ., χαίρε!
Σε ευχαριστώ για την τιμή που μας κάνεις να διαβάζεις το ιστολόγιο αυτό, σε ευχαριστώ και για καλοσύνη σου που λες οτι το βρίσκεις και ενδιαφέρον!

Είναι πράγματι θαυμαστό, φίλτατε, το ότι πάντα επαληθεύεται ο λόγος του Θεού, η υπόσχεση του...
«Δεν θα σε εγκαταλείψω!».
(«Ου μή σε ανώ, ουδ΄ ου μή σε εγκαταλείπω». Προς Εβραίους 13:5).
Επαληθεύεται, που λες, σε κάθε φάση της ζωής μας...

Και για να το πούμε και κοσμικά: «ότι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς»!

Και κλείνω με θρησκευτικό λόγο πάλι: «Ζει Κύριος, ζει και η ψυχή μας»!

Χαίρετε! :-)

18 Αυγούστου 2010 6:07 μ.μ.

http://xairete.blogspot.com/2010/08/blog-post_7619.html



ΣΧΕΤΙΚΟ:

Δευτέρα, 17 Μαΐου 2010

«Θλιβόμενοι, αλλ' ου στενοχωρούμενοι»!

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Πέμπτη, 31 Δεκεμβρίου 2009

Όταν ο Χριστός ξαναστρώνεται, φίλτατε...

Ο ΑΝΤΩΝΙΟΣ, είπε...

Τα λογια ειναι περιτα με αφηνεις αφωνο με το δραμα που εζησες.

Ολοι εχουμε πόλεμο στα σπίτια μας εχει βαλθει ο ανομος να μας βαλει να τσακονομαστε καθημερινα.

17 Μαΐου 2010 9:38 π.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

«Θλιβόμενοι, αλλ' ου στενοχωρούμενοι»!

17 Μαΐου 2010 10:15 π.μ.

http://xairete.blogspot.com/2009/12/blog-post_6897.html

Ο Blogger P. MICHALOPOULOS είπε... Υπάρχει μήπως κάποιο δαιμόνιο σχετικά με το (μη) κλάδεμα των δέντρων;

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Το δέντρο (εδώ μπροστά στο προαύλιο του ναού) έπρεπε να πέσει, ή η ίδια η εκκλησία στο βάθος;

ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ

Ο Blogger P. MICHALOPOULOS είπε...

Υπάρχει μήπως κάποιο δαιμόνιο σχετικά με το (μη) κλάδεμα των δέντρων; Τι εμπόδιζε τους υπεύθυνους του ναού στο προαύλιο του οποίου ήταν αυτά τα πεύκα να τα κλαδεύουν, να μην τα αφήνουν να γίνονται πανύψηλα ώστε να μην κινδυνεύει κόσμος;

Θυμάμαι την περίπτωση της Ελένης και του Παναγιώτη:

Στο σπίτι του Παναγιώτη στο Άνω Ελληνικό, είχε φυτρώσει εδώ και πολλά χρόνια μια μουριά από μόνη της, στην αυλή στην πρόσοψη του σπιτιού, σύριζα στον μαντρότοιχο. Έγινε δε με τον καιρό τόσο μεγάλη που τα κλαδιά της (ενώ το δέντρο ήταν στη μια γωνία του οικόπεδου), να φτάνουν μέχρι την άλλη άκρη.

Στη διατήρηση αυτού του ντιζάιν φρόντιζε ο Παναγιώτης που δεν άφηνε (με κλάδεμα κάθε χρόνο) το δέντρο να πάει πολύ ψηλά αλλά το καθοδηγούσε να μένει στο ύψος του σπιτιού και να απλώνει τα κλαδιά του σε όλη την πρόσοψη της κατοικίας και να σχηματίζει έτσι και μια φυσική τέντα για το καλοκαίρι.

Και εδώ μπαίνει το δαιμόνιο!

Μπαίνει η γρίνια της "κυρίας" Ελένης (τα τελευταία 7 χρόνια που μπήκε στην εμμηνόπαυση) η γρίνια της «εισαγόμενης» κ. Ελένης, που όταν έβλεπε τον μεσόκοπο σύζυγο της τον Παναγιώτη να κρέμεται στα κλαδιά με κίνδυνο της ζωής του για να κλαδέψει το δέντρο, τον καταριόταν να πέσει από τη σκάλα και να σκοτωθεί, γιατί πειράζει το δέντρο!

Το δέντρο, που άλλοτε δεν το ήθελε και του έλεγε να το κόψει τελείως!

Το δέντρο (μουριά σαν πλατάνι) που είχε αποκτήσει και χοντρό κορμό με επικίνδυνη όμως κλίση, και που κινδύνευε να ξεριζωθεί και να πλακώσει και το σπίτι και περαστικούς, και τα αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα στο πεζοδρόμιο.

Κάτι το οποίο όμως αποτράπηκε με τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του (προνοητικού αλλά και ταλαίπωρου) Παναγιώτη, τις μακροχρόνιες προσπάθειες του, να περιορίσει κάπως την τρομερή ανάπτυξη του δέντρου.

Έφαγε βέβαια και τόσες άδικες κατάρες ο άνθρωπος, ο χριστιανός, αλλά και το δαιμόνιο το προσωποποιημένο σε σύγχρονη Ξανθίππη (κατοίκου της οδού Ξάνθου) έσκασε από το κακό του!

17 Αυγούστου 2010 1:05 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2010/08/blog-post_17.html

Παναγιώτης

"Αυτοί λοιπόν οι οπαδοί του κωλόγερου Παΐσιου..."

"Αυτοί λοιπόν οι οπαδοί του κωλόγερου Παΐσιου..."

6 σχόλια στο θέμα:

Τρίτη, 10 Αυγούστου 2010

Ανώνυμος είπε... Αγιος ήταν μαλάκα μου...

stavroula είπε...

Kala sovara twra? Sou esteilan tetoio munhma?

10 Αυγούστου 2010 7:44 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Ναι σοβαρά! Γιατί απορείς Σταυρούλα;

Αυτό είναι το πνευματικό επίπεδο των οπαδών του «αγίου αυτού». Το ανώτατο μάλιστα, και γι αυτό και το δημοσίευσα. Διότι υπάρχουν και χειρότερα μηνύματα (αμέτρητα), απείρως πιο αισχρά από αυτό… Μηνύματα ποιο φανατισμένα, γεμάτα από απειλές και κατάρες, που δεν τα δημοσιεύω για να μη σας στενοχωρήσω.

Άλλωστε ο πόλεμος μέχρι έσχατων εναντίον μου άρχισε με αφορμή αυτόν τον καλόγερο. Όταν επί Χριστόδουλου θέλησαν κάποιοι τύποι (προσκείμενοι σε αυτόν, τον Χριστόδουλο) να με εγκλωβίσουν στην σκοτεινή τους οργάνωση...

Με προσέγγισαν (τηλεφωνικά) και μου πρότειναν να συνεργαστώ μαζί τους διότι λέει με θαύμαζαν σαν αγωνιστή χριστιανό, που με γνώριζαν από τα ηλεκτρονικά μηνύματα που έστελνα και από τις επιστολές μου στον Τύπο. Είναι η ομάδα που την καταγγέλλει (ως άθλια και τρισάθλια) ο κ. Γ. Μουστάκης στο τελευταίο του βιβλίο, αυτό που κυκλοφόρησε πριν από ένα μήνα περίπου…

Τότε, λοιπόν, ήταν το 1995 αν θυμάμαι καλά...

Και στην ομάδα (αντι-αιρετική τάχα) ήταν 45 άτομα περίπου, συμπεριλαμβανόμενου και του διαβόητου «πατέρα» Μεταληνού.

Γινόταν λοιπόν ανταλλαγή μηνυμάτων σαν σε κλειστό κλαμπ. Στην ανταλλαγή αυτή γνώρισα και την κ. Νίτσα από το Τορόντο. Τι έγινε τότε; Όταν εγώ έθιγα θέματα σκανδαλισμού των πιστών εκ μέρους αξιωματούχων της Εκκλησίας, αυτοί τότε προσπαθούσαν να με φιμώσουν επικαλούμενοι τον σκοπό του κλαμπ που ήταν λέει η μάχη κατά των αιρετικών! «Άσε τα αυτά Παναγιώτη», μου έλεγαν «διότι αυτά έρχονται πια σε δεύτερη μοίρα, αφού προέχει τώρα ο αγώνας που κάνουμε - τη στιγμή αύτη - κατά των νεο-ειδωλολατρών», μου έλεγαν!..

Παράλληλα δε, οι επικεφαλείς του κλαμπ (πρώην αιρετικοί, έλεγαν ότι ήταν) μας βομβάρδιζαν με κείμενα που τα απέδιδαν στον μακαρίτη καλόγερο Παΐσιο. Σε κάποιο από αυτά, λοιπόν, εξέφρασα την επιφύλαξη μου για το πόσο σωστό ήταν… Και πέσανε να με φανε [ο επικεφαλής, πρώην (;) αιρετικός ΧΟΕ]. «Αμφισβητείς τα λόγια ενός αγίου;» μου είπαν; «Να ζητήσεις εδώ και τώρα, δημόσια συγγνώμη από τον άγιο, διότι θα σε διαγράψουμε από την ομάδα!», μου είπαν!

Μετά, ήρθε καπάκι το θέμα του Παντελεήμονα που κατηγορείτο για ομοφυλοφιλία, και με αφορμή αυτό, έστειλα στο κλαμπ ένα μέηλ με μια μελέτη για το θέμα της ομοφυλοφιλίας, ένα μέηλ που όμως δεν κυκλοφόρησε ποτέ στο κλαμπ, διότι το έκοψαν. Δημόσια δε (εσωτερικά στο κλαμπ) βγήκε κάποιος που υπερηφανευόταν ότι ήταν δικό του δημιούργημα το κλαμπ αυτό, για να με μαλώσει… που δεν έχω καλή ιδέα για την ομοφυλοφιλία! «Κύριε Μιχαλόπουλε…» μου είπε «…να ξέρετε ότι είμαι ομοφυλόφιλος, και, εγώ!», μου είπε!

Βέβαια, η απάντηση αυτή ήταν ξεκάρφωτη διότι είχε κοπεί το δικό μου το μήνυμα (η μελέτη περί ομοφυλοφιλίας) που είχε προηγηθεί. Τότε, έκανα μια λίστα των παραληπτών των μηνυμάτων του κλαμπ, και τους έστειλα ομαδικά (με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) το κομμένο μήνυμα μου (έκτος κλαμπ δηλαδή)! Ένα μήνυμα που ενθουσίασε μάλιστα και ένα από τα μέλη του κλαμπ, έναν ιερέα στο Τορόντο, γείτονα της κ. Νίτσας! Και όχι μόνο τον ενθουσίασε το κείμενο, αλλά και τον προβλημάτισε το γεγονός ότι το έκοψαν…

Μετά από αυτό το τόλμημα μου, λοιπόν, με διέγραψαν! Από τότε άρχισε ένας αμείλικτος διωγμός μου από αυτούς, στο Ίντερνετ! Όπου έγραφα, επενέβαιναν αυτοί και επιτύγχαναν την διαγραφή του σχολίου μου και τον αποκλεισμό μου!!!.. Αμέτρητα τα περιστατικά, στα τρία αυτά χρόνια του διωγμού μου που κράτησε μέχρι πρόπερσι το καλοκαίρι, μέχρι δηλαδή που έφτιαξα το μπλογκ αυτό, το «χαίρετε», και τους αφόπλισα!

Αυτοί λοιπόν οι οπαδοί του κωλόγερου, ...
...αυτοί που τάχα ενδιαφέρονται για την οικογενειακή μου ευτυχία, αυτοί είναι που κατατρομοκράτησαν την οικογένεια μου!

...Την οικογένεια μου, που κατάλαβε από τότε με τι εχθρούς έχω να κάνω, και προτίμησε να με αποκηρύξει, για να βρεθεί η ίδια στο απυρόβλητο του θανάσιμου μίσους που οι Παϊσιακοί έτρεφαν εναντίον μου! Αυτά!...

10 Αυγούστου 2010 9:02 μ.μ.


stavroula είπε...

wow...

Eimaste kai mesa ston 15/Augousto ean shmainei tpt gia ton ka8ena tous "XO"

10 Αυγούστου 2010 9:20 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Αν θυμάμαι καλά, προπέρσι τα Χριστούγεννα - την πρωτοχρονιά, ήταν που μου έστειλαν ένα παρόμοιο μήνυμα, …«ευχετήριο» τη φορά αυτή! Είχε μάλιστα θυμώσει και η κ. Νίτσα μαζί τους όταν το δημοσίευσα. Θα το βρω και θα δώσω το λινκ.

10 Αυγούστου 2010 9:43 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Τετάρτη, 31 Δεκεμβρίου 2008
«Ευχές», από (ρασοφορεμένα;) κοράκια...

http://xairete.blogspot.com/2008/12/blog-post_9590.html

10 Αυγούστου 2010 9:43 μ.μ.


P. MICHALOPOULOS είπε...

Τετάρτη, 31 Δεκέμβριος 2008, 11:12
Από: panagiotis michalopoulos panag_michal@yahoo.gr
Προς: Arsenios Monaxos arsenios.monk@yahoo.com

Από στόμα κορακιού, σαν το δικό σου, δεν περίμενα παρά «κρα» να ακούσω! Μπράβο που το μαύρο ράσο που φοράς (αν δεν είσαι μαϊμού μοναχός) ταιριάζει απόλυτα, και, με το χρώμα της ψυχής σου! Δεν έστειλες μήνυμα για να ευχηθείς «χρόνια πολλά», αλλά για να δείξεις το δηλητήριο που σου περισσεύει. Δεν έχεις την δύναμη της αγάπης, για να ευχηθείς, ταλαίπωρε!

Την «οικογενειακή ευτυχία», δεν θα μου τη δώσει η υποταγή σε ένα γύναιο (στο όποιο γύναιο), ούτε και η απεμπόληση των ιδανικών της πίστεώς μου! Κατάλαβες;

Όσο για τις «αιρετικές δοξασίες» που… «πρεσβεύω», σε προκαλώ αν είσαι άντρας (ρητορικό το ερώτημα) να τολμήσεις να έλθεις στο ιστολόγιό μου και να τις αποδείξεις. Αντρίκια όμως, με όνομα και επώνυμο και διεύθυνση. Εντάξει;

http://xairete.blogspot.com/2008/12/blog-post_9590.html

10 Αυγούστου 2010 9:45 μ.μ.

Ανώνυμος είπε... Αγιος ήταν μαλάκα μου...

Ανώνυμος είπε... Αγιος ήταν μαλάκα μου...

Ανώνυμος είπε...

Βρέ ανόητε, δεν κυττάς τα οικογενιακά σου χάλια , και ασχολίσε με τον πατέρα Παίσιο ;;;
Αγιος ήταν μαλάκα μου, κι αν τύχαινε να τον γνωρίσεις στο Αγιο Ορος, μάλλον θα συνερχόσαστε ολοι εκεί μέσα, στην οικογενιά σου !

Πάψε πιά ! Σιώπα και προσευχήσου..
Καί ρε μεγάλε, έχω μία απορία : Εσύ δεν φταίς σε τίποτα ;

10 Αυγούστου 2010 4:23 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...
Αγιος ήταν μαλάκα μου...

http://xairete.blogspot.com/2009/03/25-2007.html

Οι προσευχές των φίλων του Παναγιώτη, έπιασαν τόπο! Είναι καλά, στο σπίτι, στις επάλξεις του "χαίρετε" ξανά! :-)

stavroula (Virginia USA), είπε...

Kalh anarwsh k o 8eos mazi sou.

Eisai stis proseuxes mas -:)

10 Αυγούστου 2010 6:55 π.μ.
http://xairete.blogspot.com/2010/08/blog-post_10.html



Ιωάννης Καρδάσης, είπε...

Ευχόμαστε ολόψυχα περαστικά, για να σκάσουν οι εντός των τειχών εχθροί.

ΙΚ
6 Αυγούστου 2010 8:30 μ.μ.


lykourgos nanis (ιατρός καρδιολόγος) είπε...

Εύχομαι ολόψυχα ταχεία αποκατάσταση της υγείας σας!

7 Αυγούστου 2010 1:24 μ.μ.


anastasia είπε...

Αγαπητε Παναγιωτη
Σου ευχωμε ολοψυχα περαστικα,να γινης γρηγορα καλα και να γυρισης γερος και δυνατος στο bloks su που σε περιμενη.

Αναστασια.
7 Αυγούστου 2010 3:43 μ.μ.


Ευγενία Αθανασοπούλου (Τορόντο), είπε...

OLOPSIHOS
PERASTIKA SAS
O THEOS, VOITHOS.
IPOMONI.

NITSA
8 Αυγούστου 2010 5:04 π.μ.

http://xairete.blogspot.com/2010/08/482010.html



Ο Αντώνιος (Ιστοσελίδα "Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ") είπε...

Περαστικα σου αδερφε μου σου ευχομαι καλη αναρωση και θα προσευχόμαστε για εσένα...

8 Αυγούστου 2010 8:50 μ.μ.
http://xairete.blogspot.com/2010/08/p-michalopoulos.html

Χαίρετε! :-)

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΘΕΜΑ:

Παρασκευή, 06 Αυγούστου 2010

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Θα μαθαίνετε νέα μου! Χαίρετε, και πάλι χαίρετε!

P. MICHALOPOULOS είπε...

Απουσιολόγιο.
Ποιοι δεν ήρθαν να με δουν στο νοσοκομείο:

1. Η κ. Ελένη. Την ώρα που έβγαινα από το σπίτι για να επιβιβαστώ στο ασθενοφόρο «τράκαρα» μαζί της στο πεζοδρόμιο, τη στιγμή που επέστρεφε από τον κάδο, απέναντι, όπου είχε πάει να πετάξει τα (άλλα της) σκουπίδια. Στη συνέχεια δε, θα είχε και άλλες δουλειές με το σπίτι της...

2. Τα «παιδιά», ο 23χρονος Παύλος και η 19χρονη Ζωή. Τα οποία «παιδιά» κάπου θα είναι, χώρια προφανώς (απουσιάζουν μέρες) και η «κυρία», μου το κρύβει. Η «κυρία», που ετοιμάζει κι αυτή την βαλίτσα της για την εξοχή!..

3. Ο Μιχάλης μας, που είναι δικαιολογημένος διότι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες απουσιάζει σε διακοπές σε μέρος που δεν έχει Ίντερνετ, και έτσι δεν έχει ενημερωθεί...

4. Η κ. Νίτσα μας, που είναι μακριά, στους Καταρράκτες του Νιαγάρα, στο Τορόντο!

5. Η Σταυρούλα μας, που παραθερίζει σε ένα πολύ μικρό εξωτικό νησί, στον Ατλαντικό, που είναι απομονωμένο κι αυτό!

6. Ο κ. Λυκούργος μας, που έχει κι αυτός τους δικούς του ασθενείς, εκεί ψηλά στο νοσοκομείο της Φλώρινας!

7. Η Αναστασία μας, που ετοιμάζεται να φροντίσει έναν δικό της άνθρωπο που θα εγχειριστεί σε λίγες μέρες.

8. Ο κ. Άγγελος, του οποίου η τύχη αγνοείται!

9. Ο κ. Καρδάσης μας, που θα είναι μάλλον σε εξοχή, κι εκείνος, και θα προσέχει και τα εγγονάκια!

Ποιον άλλον ξέχασα;

:-)
08 Αυγούστου 2010 11:08 π.μ.
http://xairete.blogspot.com/2010/08/482010.html

Ιστορίες του νοσοκομείου

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Θα μαθαίνετε νέα μου! Χαίρετε, και πάλι χαίρετε!

1. Ιστορίες του νοσοκομείου

Στην «εισαγωγή» με τα «έκτακτα περιστατικά»:

- Δώστε μας το τηλέφωνο σας.

-Δεν έχω σταθερό τηλέφωνο, έχω μόνο κινητό που δεν το θυμάμαι. Θα βρείτε όμως τον αριθμό αυτό στην κάρτα μου (με την ιδιότητα μου ως μπλόγκερ) που την έχω εδώ μέσα στο τσαντάκι μου.

2. Ιστορίες του νοσοκομείου

Στην «εισαγωγή» με τα «έκτακτα περιστατικά»:

- Έχετε κανένα δικό σας, που θέλετε να τον ειδοποιήσουμε ότι κάνετε εισαγωγή για νοσηλεία στο νοσοκομείο μας;

- Δεν έχω κανέναν δικό μου, δυστυχώς!

3. Ιστορίες του νοσοκομείου

Σε λίγο, στο δωμάτιο:

- Αυτό κ. Μιχαλόπουλε, είναι το χαρτί με τα στοιχεία σας για την εισαγωγή σας. Κάποιος δικός σας να το πάει στο απέναντι κτίριο, στο γραφείο κινήσεως.

(«Δικός» μου δεν υπήρχε, αλλά βρέθηκε σε λίγο, «σαν από μηχανής θεός»! Ήταν η κ. Κατερίνα, η σύζυγος και συνοδός του κ. Παρασκευά ο οποίος είχε μεταφερθεί στην εντατική, και του οποίου το κρεβάτι είχα πάρει. Είχε έρθει για να πάρει από την ντουλάπα το βαλιτσάκι με τα ρούχα του άντρα της. Με είδε λοιπόν και με λυπήθηκε, και προθυμοποιήθηκε όχι μόνο για να μου φέρει ένα ποτήρι νερό για να πάρω το χάπι που μου έφεραν, αλλά και να πάει αμέσως μετά και στο απέναντι κτίριο - στο γραφείο κινήσεως - για να τακτοποίηση το θέμα της εισαγωγής μου!)

4. Ιστορίες του νοσοκομείου

Μεσημεριανό, στο δωμάτιο:

Μιχαλόπουλος: Α, ωραία! Και μου αρέσει τόσο πολύ η Σκορδαλιά! Δεν βάζετε όμως και μπακαλιάρο, λόγω νηστείας, ε; Μπράβο!

Τραπεζοκόμος: Ποια σκορδαλιά, κ. Μιχαλόπουλε! Εδώ είναι νοσοκομείο, δεν είναι ταβέρνα! Πουρές είναι αυτό που σερβίρουμε!

5. Ιστορίες του νοσοκομείου

Κουβέντα, μετά το μεσημεριανό:

Κυρία (επισκέπτρια σε ασθενή στο δωμάτιο): Α, είστε και θρήσκος κ. Μιχαλόπουλε, ε; Μπράβο! Και εμείς στην επαρχία (είμαι από ένα χωρίο της Λακωνίας, κοντά στην Μονεμβασία) τα κρατάμε αυτά! Σήμερα μάλιστα, της Μεταμορφώσεως, έχουμε και πανηγύρι εκεί, αφού γιορτάζει η εκκλησία του χωριού μας!

Μιχαλόπουλος: Έχετε καλή εκκλησία εκεί;

Κυρία: Ναι, πολύ ωραία εκκλησία.

Μιχαλόπουλος: Από εκκλησία λοιπόν (από καλό «κλουβί») είστε εντάξει! Άραγε, να συμβαίνει το ίδιο και με το... «πουλί», με τον παπά;

Κυρία: Βεβαίως! Ο παπάς μας, είναι και νέος, και όμορφος!

σχόλια

http://xairete.blogspot.com/2010/08/482010.html

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Θα μαθαίνετε νέα μου! Χαίρετε, και πάλι χαίρετε!

Ήταν Τετάρτη (4/8/2010), και ένα πρόβλημα υγείας (έντονη δυσφορία που είχα) συνεχιζόταν... Kαι επιδεινωνόταν τόσο, που στα σοβαρά σκεφτόμουν πια, να πάω και να βρω έναν καρδιολόγο για να με εξετάσει. Ήδη, από μια εβδομάδα πριν είχαν αρχίσει κάποια ανησυχητικά μηνύματα…

Την Τέταρτη λοιπόν που πέρασε, συνδύασα την απογευματινή μου βόλτα, με το να ψάξω για να βρω τον καρδιολόγο της γειτονιάς. «Εδώ είναι ο γιατρός, τώρα μόλις πέρασε», μου είπε ο κ. Νικήτας, της ομώνυμης ταβέρνας όπου είμαστε και οι δυο πελάτες. Περνώντας όμως από το ιατρείο, τα βρήκα όλα κλειστά (είναι στον ίδιο όροφο με ένα μικροβιολογικό εργαστήριο). Σκέφτηκα λοιπόν να επισκεφτώ το πρωί το εργαστήριο αυτό, για μια γενική αίματος που είχα και χρόνια να κάνω, και με την ευκαιρία να βρω και τον γιατρό αυτό...

Την ίδια νύχτα όμως (χτες, Τέταρτη προς Πέμπτη) το πρόβλημα με την ενόχληση της καρδιάς «καλά κρατούσε»! Ξημέρωνε, και σκεφτόμουν σοβαρά να πάω «εδώ και τώρα» σε κάποιο νοσοκομείο, για να με… «προλάβουν». Πήρα όμως ένα «ντεπόν» και μετά κοιμήθηκα για μια ώρα περίπου. Ξύπνησα, και η ώρα ήταν 6 το πρωί. Αποφάσισα τότε να σηκωθώ και να πάρω τους δρόμους, αφού σε λίγο θα άνοιγε και το μικροβιολογικό εργαστήριο της γειτονιάς, που σας έλεγα. Πριν φύγω, άνοιξα βιαστικά τον υπολογιστή μου, και μέσα από το μπλογκ μου αυτό, έστειλα ένα «χαιρετισμό ...
http://xairete.blogspot.com/2010/08/blog-post_4858.html
(δεν ήξερα και πότε θα μπορούσα να έγραφα ξανά σε αυτό)
...και έφυγα για την εξέταση.

Εκεί όμως πληροφορήθηκα ότι ο καρδιολόγος είναι (από χτες) σε άδεια.

Γυρίζοντας σπίτι μετά την εξέταση αίματος, προσπαθούσα για αρκετή ώρα να βρω στο τηλέφωνο κάποιον καρδιολόγο για να με δει άμεσα, και δεν έβρισκα! Ακόμα και η οικογενειακή μας ιατρός (του ΙΚΑ) είχε βάλει αυτόματο τηλεφωνητή με μήνυμα ότι είναι σε διακοπές.

Σκέφτηκα τότε να ζητήσω βοήθεια...

Η βοήθεια ήταν πραγματική.

Μεταφέρθηκα αμέσως με νοσοκομειακό όχημα σε ένα καλό νοσοκομείο όπου και μου πρόσφεραν τις πρώτες βοήθειες: Υπογλώσσιο, αυτοκόλλητο φάρμακο για την καρδιά, και οξυγόνο! Στη συνέχεια (χτες το πρωί, ε;) κρίθηκε αναγκαία η εισαγωγή μου στο καρδιολογικό τμήμα του νοσοκομείου αυτού, για μια καλύτερη αντιμετώπιση του περιστατικού, και για έναν περαιτέρω έλεγχο... Πέρα από το καρδιογράφημα που ήδη είχε βγει, και το οποίο - δόξα τω Θεώ - δεν έδειχνε έμφραγμα!

Έτσι, με συνεχείς εξετάσεις και με ανάλογη θεραπευτική αγωγή, πέρασε η χθεσινή μέρα παραμονής μου στο νοσοκομείο, που συνεχίστηκε και σήμερα. Δεν μου έγινε στεφανιογράφημα, και η αναγκαιότητα του θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα του σπινθηρογραφήματος και του τεστ κοπώσεως το οποίο έχει προγραμματιστεί να γίνει στο καλό αυτό νοσοκομείο.

Σας τα γράφω αυτά αιτούμενος την προσευχή σας. Σας τα γράφω για να μην ανησυχείτε αν δεν με βλέπετε να γράφω τακτικά τις μέρες αυτές. Προέχει η υγεία, βλέπετε!

Και μην ανησυχείτε! Όλα θα πάνε καλά!

Δεν φοβηθήκαμε απειλές προερχόμενες τόσο από την «αριστερά του Διαβόλου» όσο και από την «δεξιά του Υψίστου»! Έτσι, δεν φοβόμαστε και τις άδικες κατάρες που χωρίς να βρουν εμάς, γυρίζουν (σαν μαύρα κοράκια) στην φωλιά τους, στα κεφάλια αυτών που τις εκτοξεύουν εναντίον μας!

Θα μαθαίνετε νέα μου! Χαίρετε, και πάλι χαίρετε!

Παναγιώτης

Υ.Γ.: Τώρα έμαθα και τα σχετικά αποτελέσματα, τόσο της εξέτασης του αίματος, όσο και του υπερηχογραφήματος καρδιάς. Και τα δυο, λένε ότι… «θα ζήσω»! :-)


ΣΧΕΤΙΚΑ:

Σάββατο, 07 Αυγούστου 2010

5 Ιστορίες του νοσοκομείου

http://xairete.blogspot.com/2010/08/blog-post_3927.html

Κυριακή, 08 Αυγούστου 2010

P. MICHALOPOULOS είπε... Γιατί δεν έκανα κι εγώ στεφανιαιογραφία:

http://xairete.blogspot.com/2010/08/p-michalopoulos.html

Ο ψυχολόγος, σας απαντά: Γιατί η σύντροφός σας, η «κυρία», σας λέει όχι στο σεξ;

Ο ψυχολόγος, σας απαντά: Γιατί η σύντροφός σας, η «κυρία», σας λέει όχι στο σεξ;

Ο ψυχολόγος, σας απαντά:
Γιατί η σύντροφός σας, η «κυρία», σας λέει όχι στο σεξ;

Γενικά, αγαπητέ, ένας λόγος που μπορεί να κάνει μια γυναίκα να αρνηθεί το σεξ είναι ότι θέλει να πάρει κάτι από σας. Όταν δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πάρει αυτό που θέλει, ενδεχομένως να καταφύγει στην απόρριψη του σεξ μέχρι να συμφωνήσετε σε αυτό που θέλει.

Και συνήθως θέλει κάτι σημαντικό (σ.σ. να σας φάει κάτι από την ακίνητη περιούσια, π.χ. το μόνο σπίτι που έχετε, ή να βάλει στο χέρι τη σύνταξη σας). Σε γενικές γραμμές, δεν πρόκειται να σας πει όχι μόνο και μόνο για να σας πείσει να... πετάξετε τα σκουπίδια.

Ο ευκολότερος τρόπος για να της αλλάξετε γνώμη, είναι να της δώσετε αυτό που θέλει.

Αν αυτό είναι δύσκολο (αν δεν θέλετε να βρεθείτε στο δρόμο άστεγος χωρίς το σπίτι σας, και ζητιάνος χωρίς τη σύνταξη σας) δώστε της κάτι άλλα, για να την καλοπιάσετε.

Π.χ. την κατασκευή σπιτιού στο χωριό της, στο οικόπεδο της. Ή, όλο τον μισθό σας, μια ζωή, τον μισθό σας που είναι πολλαπλάσιος από τον δικό της. Ή, συμμετοχή κατά 50% στην αγορά εξοχικής κατοικίας στην κόρη που η μαμά την λατρεύει, και που η ίδια η μικρή στρέφεται ενάντιον σας και... σας αμφισβητεί για γνήσιο πατέρα της! Ή, μια νέα οικοδομή πάνω από το σπίτι σας για τα παιδιά, που η μαμά τα έχει στο μεταξύ μετατρέψει σε «Πιτ-μπουλ» τον ένα, και σε «Έχιδνα» την άλλη, σαν πρόσθετα όπλα της, εναντίoν σας.

Αν όλα αυτά, όλες αυτές οι προσφορές σας, δεν την συνετίσουν, θα πρέπει να απευθύνετε έκκληση στο αίσθημα της λογικής της.

Τότε όμως, μπορεί να σας βγάλει και τρελό (αυτή, με τον τουπέ της… «λογικής κυρίας», τίτλο που εσείς μόλις της δώσατε! Και πεπισμένη πια ότι σας έχει εξουδετερώσει (με την ιδέα ότι επιτέλους σας τρώει σπίτι και σύνταξη), με το τρελόχαρτο που περιμένει να βγει σε βάρος σας, υποδύεται τότε, πάλι, την τρυφερή σύζυγο, και για δυο μήνες (όπως το Πάσχα του 2006, όσο αυτή περιμένει) κοιμάται και πάλι μαζί σας, μετά από 2 χρόνια ερωτική αποχή που έκανε!.. Θυμάστε; Το ίδιο είχε κάνει και για μια εβδομάδα (καλοκαίρι 2003) όταν πήγατε οικογενειακώς διακοπές σε νησί. Κοιμήθηκε (και τότε) μαζί σας (στο ξενοδοχείο, εκεί), για να σας ευχαριστήσει που πληρώνατε εσείς όλα τα έξοδα!

Τώρα, όμως! Τώρα που ούτε το σπίτι, ούτε και τη σύνταξη σας έφαγε, τελικά; Τι γίνεται τώρα;

Τι άλλο να σας πω; Ο Θεός να σας φυλάει και από τα χειρότερα!

ΠΗΓΗ: http://www.inews.gr/51/giati-i-syntrofos-sas-leei-ochi-sto-sex.htm

«SOS. Βοήθεια, χριστιανοί!» (ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ)

Σάββατο, 23 Αυγούστου 2008

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ: «SOS. Βοήθεια, χριστιανοί!»

Παναγιώτης

http://oikogeneiakos.blogspot.com/2008/08/sos.html